... و اما معمای زندگانی

چه ساده با گریستن خویش زاده می شویم

و چه ساده با گریستن دیگران از دنیا می رویم

و میان این دو به سادگی معمایی میسازیم

به نام زندگی

می‌نویسم، چون می‌دانم هیچ گاه نوشته‌هایم را نمی‌خوانی، حرف نمی‌زنم، چون می‌دانم هیچ گاه حرف‌هایم را نمی‌فهمی، نگاهت نمی‌کنم، چون تو اصلا نگاهم را نمی‌بینی، صدایت نمی‌زنم، زیرا اشک‌های من برای تو بی‌فایده است، فقط می‌خندم، چون تو در هر صورت می‌گویی من دیوانه‌ام

.

خداوندا

از بچگی به من آموختند همه را دوست بدارم

حال که بزرگ شده ام  و  اکنون

کسی را دوست می دارم

میگویند:

...

فراموشش کن

ارسالی از دوست عزیز znu admin

.

باز باران 

نگویید با ترانه

می سرایم این ترانه جور دیگر

.

.

.

باز باران بی ترانه

دانه دانه

می خورد بر بام خانه

یادم آید روز باران

پا به پای بغض سنگین

تلخ و غمگین

دل شکسته

اشک ریزان

عاشقی سر خورده بودم

می دریدم قلب خود را

دور می گشتی تو از من

با دو چشم خیس و گریان

می شنیدم از دل خود

این نوای کودکانه

پر بهانه

زود برگردی به خانه

یادت آید هستی من

آن دل تو جار می زد

این ترانه

باز باران

باز می گردم به خانه

و یکبار هم یادی از کودکیمان

یادش بخیر

.